ارباب های سرخورده(لعنت به جنگ)

Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA

/* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin-top:0in; mso-para-margin-right:0in; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0in; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

مث برگا توی فصل پاییز...

به سرگردونی توو باد تبعیدیم..

میون اشک و جیغ دود و ترکش هی...

تو گوشای کر این زندگی میگیم:

یه روز میبینی که دنیا پراز  ارباب سرخوردست..

با پوستراشون که زمین افتاده

رو نقشه ردی از خطای مرزی نیست

تموم پرچما بازیچه باده..

همش سعی میکنیم گرم و بهاری شیم

ولی پاییز عمر نوح داره...

تحمل میکنیم گنیده مردابو

واسه پروانه بودن پیله اجباره.

. یه شاخه از بهار تووی یه گلدونه

هنوزم فرصتی رو خاک دنیا هست

ببین برگی رو که از شاخه افتاده..

از شاخه افتاده ولی حالا یه ازاده ست

////// /////   //////

آره اینا یه مشت رویاس

واسه نسلی که آواره ست

که هرجا پاشو میذاره

تو حصر مین و خمپاره ست

واسه نسلی که لالاییش

صدای جیغ آژیره

زمینه زیر کشت مین

با خون آدما سیره

که هر ایده بخاری شد

هرادم بشکه ای از نفت...

یکی از رو زمین کم شد

با هر پرچم که بالا رفت

مث برگا توی فصل پاییز...