اخلاق نیکو هم فقط خوش اخلاقى با مردم نیست
جامعه بدون برخوردارى افراد
از خلقیات نیکو، نمى‌تواند به هدفهاى والاى بعثت پیامبر دست پیدا کند.
آنچه فرد و جامعه را به مقامات عالى انسانى مى‌رساند، اخلاق نیکوست. اخلاق
نیکو هم فقط خوش اخلاقى با مردم نیست؛ بلکه به معناى پروراندن صفات نیکو و
خلقیات فاضله در دل و جان خود و انعکاس آنها در عمل خود است. مردمى که در
بین خود دچار حسد باشند، دچار بدخواهىِ یکدیگر باشند، دچار حیله‌گرىِ با
یکدیگر باشند، دچار حرص به دنیا و بخل نسبت به مال دنیا باشند و دچار
کینه‌ورزى با یکدیگر باشند، در این جامعه حتّى اگر قانون هم به طور دقیق
عمل شود، سعادت در این جامعه نیست. اگر علم هم پیشرفت کند و تمدن ظاهرى هم
به منتهاى شکوه برسد، این جامعه، جامعه‌ى بشرى مطلوب نیست.
جامعه‌اى که انسانها در آن از یکدیگر احساس ناامنى کنند، هر انسانى احساس کند که به او حسد مى‌ورزند، نسبت به او بددلى دارند، نسبت به او کینه‌ورزى مى‌کنند، براى او توطئه مى‌چینند و نسبت به او و دارایى‌اش حرص مى‌ورزند، راحتى در این جامعه نیست. اما اگر در جامعه‌اى فضایل اخلاقى بر دل و جان مردم حاکم باشد، مردم نسبت به یکدیگر مهربان باشند، نسبت به یکدیگر گذشت و عفو و اغماض داشته باشند، نسبت به مال دنیا حرص نورزند، نسبت به آنچه دارند بخل نورزند، به یکدیگر حسد نورزند، در مقابل راه پیشرفت یکدیگر مانع‌تراشى نکنند و مردمِ آن داراى صبر و حوصله و بردبارى باشند، این جامعه حتّى اگر از لحاظ مادى هم پیشرفتهاى زیادى نداشته باشد، باز مردم در آن احساس آرامش و آسایش و سعادت مى‌کنند؛ اخلاق، این است. ما به این احتیاج داریم. ما باید در دل خود، خلقیات اسلامى را روزبه‌روز پرورش دهیم. قانون فردى و اجتماعى اسلام در جاى خود، وسیله‌هایى براى سعادت بشرند (در این تردیدى نیست)؛ اما اجراى درست همین قوانین هم احتیاج به اخلاق دارد
بیانات در دیدار بسیجیان
۱۳۸۵/۰۱/۰۶
داستان کوتاه پل